ΤΑ «ΣΦΑΓΕΙΑ» ΤΩΝ ΕΛΑΣΙΤΩΝ
Η ΑΓΩΝΙΩΔΗΣ ΕΡΕΥΝΑ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ «ΤΡΟΥΠΑΝ» ΤΟΥ ΦΕΝΕΟΥ
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ΜΑΣ
ΚΟΚΚΟΒΟΥΝΙ, Ιούνιος (Του απεσταλμένου μας). – Κάθε πρωί
αι κάτοικοι των γύρω χωριών καταφθάνουν μαυροφορεμένοι στο πλάτωμα του
Κοκκοβουνίου για να επιδοθούν εις το έργον της αγωνιώδους αναγνωρίσεως των
πτωμάτων που είνε εκτεθειμένα εκεί και ηριθμημένα από το συνεργείο της
Ιατροδικαστικής υπηρεσίας. Τα πτώματα που ερρίφθησαν εις την «Τρούπαν» - που
βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα – δεν φαίνεται να είνε πολλά. Την Παρασκευή το
βράδυ είχαν εξαχθή συνολικώς 200 μόνον και οι εργάται που κατεβαίνουν είς το
βυθόν της τα υπολογίζουν το πολύ άλλα τόσα., 400 δηλαδή όλα-όλα.
Φυσικά οι χαμένοι που αναζητούνται είνε πολύ
περισσότεροι. Είς την Κορινθίαν υπολογίζεται ότι εκείνοι που κάποια μέρα φωνάχτηκαν
από απεσταλμένους του ΕΛΑΣ να τους ακολουθήσουν είς το «στρατηγείο» για μια
ανάκρισι, και από τότε οι δικοί τους και τα σπίτια τους δεν τους ξαναείδαν,
ανεβαίνουν στις 13 χιλιάδες. Ο αριθμός είνε ανεξακρίβωτος και υπερβολικός. Δεν
είναι περισσότεροι από 7 χιλιάδες. Το παληό και ιστορικό μοναστήρι του Αγίου
Γεωργίου Καλυβίων είχε γίνει στρατόπεδο συγκεντρώσεως της ΟΠΛΑ από τας αρχάς
του Μαρτίου του 1943. Εκεί μετεφέροντο οι εθνικισταί και ενεκλείοντο είς τα
κελλιά της Μονής. Δεν εγίνετο ποτέ διάκρισις φύλου και ηλικίας.
Είς τα υπόγεια της Μονής – που είχαν μεταβληθή σε
σκοτεινά μπουντρούμια, γιατί ο ΕΛΑΣ έσπευσε να κτίση τα παράθυρα διά να αποφύγη
τας αποδράσεις – συνωβούντο γυναίκες, παιδιά, άνδρες, μεγάλοι και μικροί, και
νήπια ακόμη. Κάθε τόσο σχηματιζόταν και μια αποστολή που θα κατευθυνόταν δήθεν
είς άλλο στρατόπεδο συγκεντρώσεως... Μα όλοι αυτοί εσφάζοντο στις διάφορες
χαράδρες.
Είνε πολλές οι τοποθεσίες που είχαν μεταβληθή σε σφαγεία
εκεί κοντά στη Μονή.
Αλλά τα κυριότερα είνε τέσσερα: Η ρεμματιά του Προφήτου
Ηλίου αριστερά της Μονής. Η τοποθεσία Άγιος Νικόλαος στο Άσπρο Λιθάρι είς τα
σύνορα μεταξύ Κορινθίας και Καλαβρύτων πλησίων της Ζαρούχλας. Η Βαγιαννόλακκα
ανατολικά της Μονής Αγίου Γεωργίου και το Αδριάνειον υδραγωγείον της
Στυμφαλίας. Είς τα περισσότερα από αυτά τα σφαγεία οι εκτελούμενοι έμεναν
άταφοι και τους έτρωγαν οι λύκοι και τα σκυλιά. Είς το Αδριάνειον υδραγωγείον
υπολογίζεται από τους χωρικούς ότι ερρίφθησαν τουλάχιστον 2 χιλιάδες, η
εξερεύνησις όμως είνε αδύνατος.
Βέβαια υπάρχουν και άλλα
σφαγεία. Αλλά εκεί δεν εγίνοντο ομαδικοί τάφοι.
Σχετικώς αναφέρω, σαν παράδειγμα, το χωριό Ντούσα. Έξω από το χωριό, η
Εθνοφυλακή βρήκε μια πέτρα, μέσα σε μια λίμνη από αποξηραμένο αίμα. Μου την
έδειξε ο διοικητής της Εθνοφυλακής Κιάτου κ. Παπαδημητρίου. Είχε επιγραφή
γραμμένη με ανθρώπινο αίμα. Τη διάβασα με φρίκη:
«Εδώ σκοτώσαμε έναν άνθρωπο. 1944 Μακρής 1944 Αθαν. Χριστοδούλου»
Ποιόν σκοτώσαν δεν γράφουν. Τα παιδιά, βλέπετε, ήθελαν να απαθανατήσουν το
«ηρωικό τους κατόρθωμα». Αλλά τις ηρωϊκές πράξεις τις γράφει κανείς με το δικό
του αίμα. Αυτοί το έγραψαν με αίμα του θύματός των.
ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΤΡΟΥΠΑΣ
Η «Τρούπα» ήτο το τελευταίον σφαγείον της ΟΠΛΑ της Μονής Αγίου Γεωργίου
Καλυβίων. Ανακαλύφθηκε από τον Πάνο Οικονομόπουλο και χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1
Ιουνίου και 18 Ιουλίου 1944. Τα 400 περίπου πτώματα που βρέθηκαν ή θα βρεθούν
εκεί μέσα είναι ακριβώς τα θύματα 1 ½ μηνός.
Έτσι είνε πολλοί οι
αναζητηταί μα λίγοι έχουν την ικανοποίησι να εύρουν τους δικούς των. Οι
περισσότερες μαυροφορεμένες χήρες, οι χαροκαμμένες μάννες και αδελφές μένουν
κάθε μέρα με την απογοήτευσι της άκαρπης έρευνάς των.
Μια από τις συμπαθητικώτερες
μαυροφορεμένες που ερευνούν είνε κι ένα κορίτσι από τη Νεμέα. Η Σοφία
Παπασωτηρίου. Τις πήραν τη μητέρα της, 55 χρονών. Τις δυο ανύπαντρες αδελφές
της και τα δυο της αδέλφια. Την παντρεμένη αδελφή της και τον άντρα της ιατρό
Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
Κοντά στη Ντούσα βρήκε προ
καιρού την μια της αδελφή και τον έναν αδελφό της. Η αδελφή της έφερε όλα τα
ίχνη της κακώσεως και του βιασμού. Ο ένας της μαστός ήταν κομμένος. Εδώ τώρα οι
έρευνές της έμειναν άκαρπες. Δεν βρέθηκε ίχνος από τους δικούς της, τους άλλους
πέντε που λείπουν.
Ρωτώ την πενθηφορούσα
κοπέλλα γιατί όλο αυτό το ξεκλήρισμα της οικογένειάς της.
- Γιατί ο αδελφός μου ήταν
αεροπόρος στο Κάιρο.
Άλλος τραγικός ερευνητής των
πτωμάτων, ο Πάνος Σχοινοχωρίτης. Του πηραν και του εξαφάνισαν τον πατέρα του
Κωνσταντίνο, ένα γέροντα 80 χρονών, τη γυναίκα του Γεωργία, 40 χρονών, το
κορίτσι του Κωστούλα, 13 χρονών, επί της οποίας, μου λέει με σπαραγμό ο
τραγικός πατέρας «ησέλγησαν τα ανθρωπόμορφα αυτά κτήνη» και το δεύτερο του
κορίτσι, την Αναστασία, 12 χρόνων. Βρήκε μόνο τη γυναίκα του. Και τώρα
προσπαθεί να ανακαλύψη κάτι να πεισθή πώς το πτώμα τούτο ή εκείνο ανήκει είς τα
παιδιά του ή τον πατέρα του.
Μα πόσοι δεν αναζητούν και
πόσοι δεν αναζητούνται;
Εκείνο που θα πρέπει να
τονισθή εδώ είνε ότι όλοι οι «αγνοούμενοι» είνε ως επί το πλήστον οι καλλίτεροι
νοικοκυραίοι των διαφόρων χωριών. Θα έπρεπε να έβλεπε κανείς τα ρούχα τους διά
να αντιληφθή πώς ασφαλώς δεν επρόκειτο περί «μπουρζουάδων». Ήσαν εκείνοι που όλοι μέρα αυτοί και τα άλλα μέλη της
οικογένειάς τους πάσχιζαν στα χωράφια με την τσάπα στο χέρι και με τον ιδρώτα τους
κέρδιζαν το ψωμί τους...
Θα χρειασθή όμως να
συμπληρώσουμε τας εντυπώσεις μας.
ΑΓΓ. ΜΕΤΑΞΑΣ
(στη φωτογραφία)
Από την δεκάδα των καλογήρων του μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, Φενεού, οι
εικονιζόμενοι δυο καλόγηροι είχαν την τύχην να γλυτώσουν από τα μαχαίρια των
Ελασιτών. Έτσι συνεχίζεται η ζωή του Μοναστηριού.
